Bent u al een beetje gewend aan het raken aan het thuis werken en leren? Na de eerste berichten en het instellen van de ‘intelligente lockdown’ hadden wij hier thuis vrij snel onze draai gevonden. Gelukkig heb ik kinderen met wie je een goed gesprek kunt hebben, die zelf ook wel de ernst van de situatie inzien. Maar ik geef het ze te doen, pubers die de wereld aan het verkennen zijn nu moeten ‘ophokken’. Het missen van fysieke lessen valt hen ook zwaar. Even een vraag tussendoor stellen is lastig en alles vanuit een boek leren ook. Ik kan me zo voorstellen dat in menig gezin de sfeer varieert van gezellig met elkaar gamen tot knallende ruzie over futiliteiten. In de ogen van de ouders dan, want het puberbrein is soms ondoorgrondelijk…
Bij het ‘zorrelen’ (borrelen via Zoom) met vrienden, komen verhalen over de thuis situatie regelmatig aan de orde. Hier en daar wat gemopper over de kinderen en over de partner die gelukkig af en toe boodschappen moet doen zodat die even weg is. Al dan niet met een dikke knipoog, er wordt gelukkig veel gerelativeerd. Mijn indruk is dat iedereen ontzettend zijn best doet om het nieuwe evenwicht te vinden en het zo goed en zo kwaad als het gaat aangenaam te houden voor het hele gezin.
Daarom ergerde ik mij zo aan het artikel in het AD van 15 april. Met grote chocoladeletters stond er ‘Advocaten: eenderde meer echtscheidingen door coronacrisis’ Volgens de vFas, de vereniging van familierechtadvocaten, komt er een vloedgolf van scheidingen aan en kan het wel anderhalf jaar gaan duren eer echtscheidingen bij de rechtbank afgewikkeld worden.
Ik heb geen idee waar ze deze voorspellingen op baseren: waarom zouden er 10.000 méér echtscheidingen gaan plaatsvinden? Door het feit dat mensen nu meer op elkaar aangewezen zijn? Dat ze elkaar de tent uitvechten? Naar mijn inzichten kan het samen thuis zijn ook veel meer verbinding geven. Misschien vind je elkaar juist weer, nadat je jarenlang langs elkaar heen hebt geleefd.
Als je de cijfers van het CBS erbij pakt, dan zie je dat sinds 2000 het aantal echtscheidingen per jaar tussen de 30.000 en 35.000 schommelt. Het loopt weliswaar licht op, maar er zijn geen grote pieken te zien, ook niet na de financiële crisis van 2008.
Ook over de tijdsduur van het afwikkelen van een scheiding is nu nog niets te zeggen. Mijn ervaring is dat als je samen eruit bent en een goed doordacht convenant hebt afgesproken, het een ‘papieren’ handeling is die geen lange wachttijd kent. Sterker nog, dat loopt nu ook gewoon nog door bij de rechtbanken.
Eigenlijk vind ik het een non-artikel dat geen enkele toegevoegde waarde heeft in deze tijd. De vFas heeft een manier gevonden om zich in de aandacht te spelen met loze berichtgeving over niets. Je kunt je de leestijd ervan tijd beter besteden aan het inbellen van je vrienden voor een goeie zorrel.